Regnerus Lothbrok filius fuit Sigurdi regis Sueciae et frater Godofredi regis Daniae. Cognomen debetur eo quod Regnerus braccas pellicea gestabat ab uxore sua Lagertha eo nomine felix. Ab adolescentia Regnerus multis expeditionibus bellicis interfuit magni regis maris auctoritatem. Erat classicus Vikingi moribus. Ipse per se, vir nobilis, omnia gessit; Regnerus, bellis exactis ingentibusque opibus, regnum suum iunxit, Danorum et Suecorum parte in dicionem redactis. Tamen cordi manebat latro.

Regis Sami, Fabulae, Disputatio ursorum (Karhu). Rex Sami hostes necopinato cepit nec timens initia incursionis satis evitavit hostes.
Rex Sami culturae utrumque negat, quod Vikingos sciunt et ex durioribus etiam terris venisse, non solum quod terra potestas, non potestas maris, ita si recte usus eorum copias facile aestus contra Vikingos copias verteret.
Rex Sami terra invictus esse poterat, sed non mari, sed Sami homines ramose mercari poterant, quod eis commodum in sua terra invictum erat.

Gorm, Vetus. Fuit Vikinga Danica, membrum "Grand Exercitus" in quo magnam famam adeptus est. Vikinga notae originis, qui ingenio et militari ingenio exortus est, pragmaticus et prudens fuit. Quam ob rem rex factus est et patrimonium dedit. The cognomen "Vetus" was given to him by modern historians to distinguish from the other king of East Anglia, Guthrum.

Cnut Sweynsson.  Maximus Vikingorum rex in historia, qui totam fere Scandinaviam coniungebat. In summa imperii sui patria non inferior sacro Romano imperio fuit. Fecit etiam tinctum manipuli nobilissimarum familiarum, fundamentum militiae. Magnus Knut monstrari solet ut sapiens et felix princeps Angliae, licet bigamia et variis crudelitatibus. Verisimile hoc accidit quod informationes illius temporis maxime ex scriptis legatorum Ecclesiae fontibus obtinebantur, cum quibus Knut semper bonam habuit relationem.

Sueno Forkbeard primus fuit rex Vikingi in solio Britannico. Ibi - ob singularem barbam et barbam incidendi - cognomen HARKBEARD accepit. Sven Vikingi bellator typicus fuit, in Christianismum baptizatus, quamvis baptismi factum Sven pure formaliter tractavit, deos tamen paganos colit, et in maximis momentis magna sacrificia attulit.

Sigurdus Anguis in oculo. Quartus Sigurdus filius Aslaug et Regneri fuit. Cognomen accepit ob singularem notam in oculo (circulo pupillae). Nota erat Ouroboros, serpentis mythologici Vicingorum. Gratia Regneri erat. Fortis bellator, clarus factus est sicut familias diligens et familia bona homo. Cum fratribus quoque patrem ultus est. Reversus ex Anglia Sigurdus cum Ernulfo rege contendens internecione internecione interficitur.

Comes Haraldson erat loci Vikingi regis Kattegat coram Regnero Lothbrok. Hic cum successore ante mortem in certamine virtutis et gloriae factus est.

Visbur vel Wisbur.  Visburr regnat post patrem Vanlande. Filiam Audi Rich duxit et ei pretium dedit tres ulnas magnas et nummum aureum. Habebant duos filios, Gisl et Andur. Sed Visburr dimisit eam et aliam duxit mulierem, et reversa est ad patrem cum filiis suis. Visburr etiam habuit filium nomine Domalde. Domaldis noverca narravit ei fortunam coniurare. Cum filii Visbur essent duodecim et tredecim annos nati, venerunt Domalde et petierunt redemptionem matris eorum. Sed pariatur id repellendus. Tum nummum aureum matris suae optimo quisque genere mortis futurum aiebant, et domum abierunt. Qui rursus ad magam verterunt et rogaverunt eam ut patrem suum occidere possent. Et Hulda maga dixit se non solum id facturum esse, sed etiam quod deinceps in domo Ynglingorum cognati homicidium perpetuo fieret. Assensit. Congregaveruntque populum nocte domum Visburr, et combusserunt eum in domo Domini.  

Sveigder or Sveider.  Sveider post patrem Fjolner imperare coepit. Habitationem Deorum invenire vovit et Odin Vetus. toto orbe per se ipse peragravit. Hoc iter quinque annos duravit. Inde in Suetiam rediit et aliquantisper domi habitavit. Uxorem duxit uxorem nomine Vanam. Quorum filius fuit Vanlande. Sveider iterum ad quaerendum Deorum habitationem abiit. In Suecia orientali praedium magnum vocatur "Per Lapidem". Est lapis tantus quam domus. Quadam vespera post solis occasum, cum Sveider a convivio ad cubiculum suum deambularet, lapidem aspexit et vidit pumilionem iuxta sedentem. Sveider et socii eius valde ebrii sunt. cucurrerunt ad lapidem. Nanus in ostio stetit et Sveider vocavit, offerens se intraturum si Odin occurrere vult. Swagger saxum intravit, statim clausit et Sveider numquam egreditur.    

Haraldus Sigurdsson,  Erat effigiesque decorus, capillis flavis, barba et musculo longo. Supercilia una altera paulo altior erat. Haraldus erat potens et stabilis princeps, mente pollens; Omnes dixerunt nullum esse principem in regionibus Septentrionalibus qui eum aequaverunt in ratione consiliorum et prudentiae consilii data. Vir fuit magnus et fortissimus bellator. Rex magnas vires habebat, et alia sollertius arma movit. seriem victoriarum de Danis et Suecis vicit. Progressionem artis et arcium curavit, Osloam condidit ac tandem Christianismum in Norvegia condidit. Is erat “ultimus Vikingi”, cuius vita est similis adventurae novae. Rex fuit acerrimus, sed amor itinerum fortissimus. 

Fuit omnibus potentior et potentior, formosus, profundus animus, sapiens et fortis. Haraldus votum vovit non prius capillos secare neque pectere priusquam totius Norvegiae dominium cum tributis et potestate in eum cepisset. Post victoriam Haraldus se Norvegiae regem declaravit, capilloque tondetur, et cognomen accepit quo notissimus est - Fairhair. Primus Scandinavianus rex, qui cum regibus Europae occidentalis comparari potest. Itaque rationem tributorum plenam discumbentium statuit, quae obiter Norvegorum paenitentes in Islandiam confugerunt. 

Ericus Thorvaldsson,  Ericus  Rubeus unus est e celeberrimis Vikingorum. Ille ferox moribus notus erat, crinibus rubentibus, et novas terras explorare nequit. In universum, affirmare possumus Ericum esse perfectum Vikingi in ea forma qua eos repraesentamus — ferox ferox, peritus bellator, inveteratus paganus et fortis navigator. Et sine eo, historia Vicingorum non ita iucunda erit.

Rex Haraldus Greycloak (Harald Gray Coat)  Secundum unam versionem, Haraldus II cognomentum suum accepit Grey Tunica ad amicum Islandicum mercatorem, qui ad Hardanger navigavit, ut omnia bona sua venderet pellibus, quae primo pessime venditae sunt. Coram populo suo Haraldus Secundus unam pellem emit, ceteri exemplum regis secuti, res quam celerrime venditae sunt. Et mango egregius deinceps nomen accepit quo descendit in historia.

Haakon Haraldsson  Hakon rectorem constantem sed humanum memoriam de se reliquit, qui consulebat de lege et conans ordinem et pacem in patria constituere. Hakon sobrium animum habuit et cupiditates suas deserere cupientes ad optatum exitum cognovit. Haakon christianus utique erat et novam patriae fidem afferre voluit. Sed cum evenit, ut plerique ex suis novis fidei non consentirent, statim ad antiquum cultum revertit. Cognomen "Bonum" aliquid dicit, et pauci principes eo nomine in historia descenderunt, et Haakon satis mature obtinuit. Traditio ei tribuit gloriam legum conditori, patriaeque defensori fortissimo.