Ragnar Lothbrok Hie war Jong vum Kinnek Sigurd vu Schweden a Brudder vum Kinnek Gottfried vun Dänemark. De Spëtznumm ass wéinst der Tatsaach, datt de Ragnar Liederhosen gemaach huet, déi vu senger Fra Lagertha gemaach gouf, well et glécklech ass. Zënter senger Jugend huet de Ragnar u ville Krichskampagnen deelgeholl fir d'Autoritéit vum grousse "Mierkinnek" ze gewannen. Hie war de klassesche Viking Abenteuer. E Mann vun nobelen Hierkonft, hien huet alles selwer erreecht - duerch militäresch Fäegkeeten a perséinleche Courage. Nodeems hien a Krichskampagnen enorme Räichtum extrahéiert huet, huet de Ragnar säin eegent Räich zesummegesat, en Deel vun den däneschen a schwedesche Länner ënner senger Kontroll iwwerholl. Hie blouf awer um Häerz e Raiber.

King Sami, Legends, kéint mat Bieren schwätzen (Karhu). King Sami huet hir Feinde iwwerrascht an och wann se net Angscht hunn d'Initialen Attacke verursaacht waren genuch fir hir Feinde ze nerven.
D'Kinnek Sami Kultur negéieren déi zwee well se d'Vikinger kennen a koumen aus nach méi haarde Lännereien, net nëmmen dat, awer si sinn eng Landkraaft, net eng Miermuecht, also wann se richteg benotzt kënne kënnen hir Truppen einfach d'Gezei géint d'Vikings Kräfte dréien.
King Sami konnt op Land oniwwerwannebar sinn, awer net um Mier, awer d'Sami Leit konnten verzweifelt handelen, an dëst huet hinnen de Virdeel vun oniwwerwannebar an hirem eegene Land.

Gorm den Alten. Hie war en dänesche Wikinger, Member vun der "Grand Army" Campagne, während där hie bedeitend Ruhm gewonnen huet. De Viking vun net-berühmten Hierkonft, deen duerch seng Intelligenz a militäresch Talenter opgestan war, war e pragmateschen a virsiichtege Mann. Als Resultat gouf hie Kinnek an huet ierflech Muecht ginn. De Spëtznumm "Old" gouf him vun modernen Historiker gegeben fir vum anere Kinnek vun East Anglia, Guthrum, z'ënnerscheeden.

Cnut Sweinsson.  De gréisste Wikinger-Kinnek an der Geschicht, dee bal all Skandinavien vereenegt huet. Um Zenit vu senger Muecht war säi Land net manner wéi dat Hellege Réimesche Räich. Hien huet och Kribbelen erstallt - e Kader vun den nobelste Familljen, d'Fondatioun vu Ridderlechkeet. De Knut Great gëtt normalerweis als de weisen an erfollegräichen Herrscher vun England uginn, trotz Bigamie a verschidde Grausamkeeten. Wahrscheinlech ass dëst wéinst der Tatsaach, datt d'Informatioun iwwer déi Zäit haaptsächlech aus schrëftleche Quelle vu Vertrieder vun der Kierch kritt gouf, mat deenen de Knut ëmmer eng gutt Relatioun hat.

Sweyn Forkbeard Hie war den éischte Wikinger Kinnek um briteschen Troun. Et ass do - wéinst der spezieller Manéier fir de Baart a Moustache ze schneiden - huet hien säi Spëtznumm HARKBEARD kritt. De Sven war en typesche Wikingerkrieger, hie gouf an d'Chrëschtentum gedeeft, obwuel d'Tatsaach vun der Daf Sven reng formell behandelt huet, ëmmer nach heednesche Gëtter veréiert huet, an zu entscheedende Momenter hinnen generéis Affer bruecht huet.

Sigurd Schlaang am Auge. Sigurd war de véierte Jong vum Aslaug a Ragnar. De Spëtznumm krut hien fir eng speziell Mark a sengem Aen (Ring ëm de Schüler). Et war d'Mark vun Ouroboros, der mythologescher Schlange vun de Wikinger. Hie war dem Ragnar säi Favorit. En couragéierte Krieger, hie gouf berühmt als fläisseg Grondbesëtzer an e gudde Familljemann. Zesumme mat senge Bridder huet hien och fir säi Papp Revanche gemaach. Op sengem Retour aus England huet de Sigurd mam Kinnek Ernulf gestreikt a gouf an engem internen Konflikt ëmbruecht.

De Earl Haraldson war de lokale Wikingerkinnek vu Kattegat virum Ragnar Lothbrok. Hie gouf an engem Kampf fir Muecht an Herrlechkeet mat sengem Nofolger viru sengem Doud verbannt.

Visbur oder Wisbur.  De Visburr huet no sengem Papp Vanlande regéiert. Hien huet d'Duechter vum Audi Rich bestuet an huet hir eng Léisegeld ginn - dräi grouss Meter an eng Goldmënz. Si haten zwee Jongen - Gisl an Andur. Mä de Visburr huet hir verlooss an huet eng aner Fra bestuet, a si ass zréck bei de Papp mat hire Jongen. De Visburr hat och e Jong mam Numm Domalde. Dem Domalde seng Stéifmamm huet him gesot, Ongléck ze zauberen. Wéi dem Visbur seng Jongen zwielef an dräizéng Joer al waren, sinn si op Domalde komm an hunn hir Mamm hir Léisegeld gefuerdert. Mä hie refuséiert ze bezuelen. Dunn hu si gesot, datt hir Mamm hir Gëlle Mënz den Doud fir de beschte Mann vu senger Aart wier, a si heem gaang. Si hunn sech erëm un d'Hauberin ëmgedréit an si gefrot fir et ze maachen, fir datt se hire Papp ëmbrénge kënnen. An d'Hex Hulda sot, datt si net nëmmen dat géif maachen, mee och datt vun elo un d'Ermuerdung vun engem Verwandten éiweg am Haus vun den Ynglings gemaach gëtt. Si waren eens. Dunn hunn si d'Leit gesammelt, hunn nuets dem Visburr säin Haus ëmginn an hien am Haus verbrannt.  

Sveigder oder Sveider.  De Sveider huet no sengem Papp Fjolner ugefaang ze regéieren. Hien huet versprach d'Wunneng vun de Götter an den Alen Odin ze fannen. Hien ass eleng duerch d'Welt gereest. Déi Rees huet fënnef Joer gedauert. Duerno ass hien zréck a Schweden an huet eng Zäit laang doheem gelieft. Hien bestuet eng Fra genannt Vana. Hire Jong war Vanlande. De Sveider ass nees op d'Sich no de Gëtterhaus gaangen. Am Oste vu Schweden gëtt et eng grouss Immobilie genannt "By the Stone". Do ass e Steen esou grouss wéi en Haus. Engem Owend nom Sonnenënnergang, wéi de Sveider vum Fest a seng Schlofkammer trëppelt, huet hien de Stee gekuckt an en Zwerg gesinn, deen derbäi sëtzt. De Sveider a seng Männer ware ganz gedronk. Si sinn op de Stee gerannt. Den Zwerg stoung an der Dier an huet de Sveider ugeruff an huet ugebueden eran ze kommen, wann hien den Odin wëll treffen. Swagger koum an de Steen, en huet direkt zougemaach an de Sveider ass ni erausgaang.    

Harald Sigurdsson,  Hie war statuesch a schéin, mat blonden Hoer, engem Baart an engem laange Moustache. Eng vu senge Wenkbrauwen war liicht méi héich wéi déi aner. Den Harald war e mächtegen a festen Herrscher, staark am Kapp; jidderee sot, datt et keen Herrscher an den nërdleche Länner war, deen him an der Vernunftlechkeet vun den Entscheedungen an der Wäisheet vun der Berodung ausgeglach huet. Hie war e groussen a couragéierte Krieger. De Kinnek hat grouss Kraaft an huet Waffen méi kompetent wéi all aner. Hien huet eng Rei vu Victoiren iwwer d'Dänen a Schwede gewonnen. Hien huet sech ëm d'Entwécklung vum Handel an Handwierk gekëmmert, Oslo gegrënnt a schliisslech Chrëschtentum an Norwegen etabléiert. Hie war de "leschte Wikinger", deem säi Liewen op en abenteuerleche Roman gläicht. Hie war e ganz effiziente Kinnek, awer d'Leidenschaft fir d'Rees war seng stäerkst. 

Hie war méi staark a méi staark wéi jiddereen, ganz schéin, déif de Geescht, weis a Couragéis. Den Harald huet e Gelübd gemaach, seng Hoer net ze schneiden oder ze kämmen, bis hien d'Besëtzer vun ganz Norwegen mat Steieren a Muecht iwwerholl huet. No der Victoire huet den Harald sech zum Kinnek vu Vereenegt Norwegen erkläert, seng Hoer geschnidden a krut de Spëtznumm, deen hie wäit bekannt ass - Fairhair. Den éischte skandinavesche Kinnek, dee mat de Kinneke vu Westeuropa verglach ka ginn. Also huet hien e vollwäertege Steiersystem organiséiert, deen iwwregens déi onzefridden Norweeger massiv op Island geflücht huet. 

Erik Thorvaldsson,  Erik  Red ass ee vun de bekanntste Wikinger. Hie war bekannt fir säi wilde Charakter, rout Hoer an onbestänneg Wonsch nei Lännereien ze entdecken. Am Allgemengen kënne mir soen datt den Eric de perfekte Viking ass an där Form déi mir se vertrieden - e häerzleche Wëllen, e kompetente Krieger, inveteréierten heidneschen an dapere Séifuerer. An ouni hien wier d'Geschicht vun de Wikinger net esou interessant.

King Harald Greycloak (Harald Grey Coat)  Laut enger Versioun, krut den Harald II. säi Spëtznumm Grey Coat, fir säi Frënd, den islännesche Händler, deen op Hardanger gefuer ass, ze hëllefen, all seng Wueren ze verkafen - Schafskinn, déi am Ufank ganz schlecht verkaaft goufen. A Presenz vu senge Leit huet den Harald II. eng Haut kaaft, déi aner sinn dem Kinnek säi Beispill gefollegt, an d'Wueren hunn sech ganz séier verkaaft. An den eminenten Händler krut vun elo en Numm mat deem hien an d'Geschicht agaangen ass.

Haakon Haraldsson,  Den Hakon huet d'Erënnerung iwwer sech selwer als e resolut, awer humane Herrscher verlooss, dee sech ëm d'Gesetz këmmert an de Striewen fir Uerdnung a Fridden a sengem Land opzebauen. Den Hakon hat e nüchternen Geescht a wousst wéi seng eegen Ambitiounen opginn fir dat gewënschte Resultat z'erreechen. Den Haakon war natierlech e Chrëscht a wollt en neie Glawen a säi Land bréngen. Wéi et sech awer erausstellt, datt déi meescht vu senge Leit net mam neie Glawen averstane sinn, ass hien direkt zréck an den alen Kult. De Spëtznumm "Gutt" seet eppes, a wéineg Herrscher hunn et fäerdeg bruecht ënnert deem Numm an d'Geschicht ze goen, an den Haakon krut et fréi genuch. D'Traditioun schreiwt him d'Herrlechkeet vum Schëpfer vun de Gesetzer an dem valante Verteideger vu sengem Heemechtsland.